1396/04/11
نهضت تفسیر رمضان 1438/ حجت‌الاسلام‌والمسلمین سعید آجرلو: هرگز نباید از رحمت الهی مایوس بود، نامیدی خود گناهی کبیره است
در راستای نهضت تفسیر قرآن کریم رمضان 1438، جلسه تفسیر قرآن کریم در نمازخانه روابط عمومی دانشگاه برگزار شد.

به گزارش روابط عمومی نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه، جلسه تفسیر قرآن کریم پس از اقامه نماز جماعت ظهر و عصر روز شنبه 3 تیر 96 در نمازخانه ساختمان روابط عمومی دانشگاه برگزار شد.

در این جلسه حجت‌الاسلام‌والمسلمین آجرلو، به تفسیر آیه 52 سوره زمر پرداخت و گفت: أَوَلَمْ يَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ وَيَقْدِرُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (آیا مردم ندانستند که خدا البته هر که را خواهد روزی وسیع دهد و هر که را خواهد تنگ روزی سازد؟ در این (اختلاف روزی خلق) هم ادله‌ای (از قدرت الهی) برای اهل ایمان پدیدار است). در روایات داریم گاهی خداوند روزی افراد تیز هوش را تنگ و گاهی روزی افراد کم هوش را زیاد قرار می دهد تا ثابت شود که همه چیزها با زرنگی به دست نمی آید و عامل نهایی اراده خداوند است. سعی و تلاش و دانش البته شرط لازم برای کسب روزی است لکن در نهایت خداوند است که مقدرات روزی افراد را تعیین می فرماید.

 وی در ادامه گفت: اصل بر گستردگی روزی است چرا که ابتدا خداوند فرمود یبسط الرزق و سپس فرمود و یقدر، یا من سبقت رحمته عضبه. در آیه بعد خداوند می فرماید: قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ (پیامبر به بندگان من بگو ای کسانی که به واسطه گناه بر خود اسراف و ظلم کردید، از رحمت خدا ناامید نباشید که خداوند همه گناهان را مورد مغفرت قرار می دهد به راستی او آمرزنده و مهربان است). حامل این پیام رحمت الهی پیامبر اکرم است که خود، رحمة للعالمین می باشد!

وی در ادامه اظهار داشت: خداوند خدای مجرمین و گناه کاران نیز هست، آنجا که فرمود یا عبادی الذین اسرفوا.گناه ظلم بر نفس است، گناه اسراف بر خود است، عدم بهره برداری از ظرفیت ها و استعداد های درونی، اسراف محسوب می شود و مجازات دارد.

با این حال هرگز نباید از رحمت الهی مایوس بود، نامیدی خود گناهی کبیره است.رحمت الهی امری قطعی و همیشگی است، خداوند کلامش را با ان که تاکید را می رساند بیان فرموده و از فعل مضارع که دلالت بر دوام و ثبوت دارد استفاده فرموده است.

قطعا مراد از بخشش این نیست که کسی هرچه خواست گناه بکند و بعد بگوید خداوند می بخشد! مراد این است که گناه هر مقدار هم که بزرگ و زیاد باشد قابل غفران و چشم پوشی از ناحیه خداوند است.

در آیه بعد فرموده است: وَأَنِيبُوا إِلَى رَبِّكُمْ وَأَسْلِمُوا لَهُ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ ثُمَّ لَا تُنْصَرُونَ (قبل از آن که عذاب الهی شما را فراگیرد بازگردید و تسلیم او شوید چرا که هنگام عذاب و لحظات آخر هیچ یاور و ناصری برای شما نخواهد بود!)